Verslag 8

Verslag 8
Uiteindelijk zijn we 9 dagen in Sarreguemines gebleven. Het is, net als bij onze jachthaven, een vereniging. De mensen, die het beheren, doen “alles” zelf. Maar dat is zo’n beetje de enige overeenkomst! Zowel het aantal boten, als het aantal leden loopt bij ons in de honderden, terwijl zij met allebei niet boven de tien uitkomen!! De capitainerie is een omgebouwd vrachtschip (een péniche). Beneden is het een super gezellig clubhuis, boven is de capitainerie en de biertap. :-) Buiten is er een mooie “tuin”, drie gezellige zitjes, een vaste barbecue. De grond, de haven en het schip zijn in bezit van de gemeente. Daarom moet de club ook geld afdragen aan de gemeente. In het vorige verslag meldde ik al, dat alles met codes beveiligd is. Daar komt nog bij, dat er ’s avonds en ’s nachts bewaking loopt met een “gevaarlijke” hond. Zal wel nodig zijn…………..Binnen de kortste tijd zijn we ingeburgerd (tuuuuurlijk!), maken kennis met de “president”, de “sous-president”, de “capitaine” en de penningmeester. Dan heb je ook bijna alle leden wel gehad. Deze mensen worden ook zo aangesproken en hun vrouwen zijn automatisch “mevrouw president”. (De capitaine heeft zelfs een eigen parkeerplaats!) Tijdens ons verblijf hebben we hier heerlijk geluierd, op ons gemak de boot schoon gemaakt, naar de stad geweest, gefietst, naar de markt geweest. Op donderdag was het zó heet, dat we naar het zwembad zijn gegaan. Ik hou eigenlijk helemaal niet van een zwembad, alleen de chloorlucht al………..maar helaas kunnen we hier niet in het buitenwater zwemmen. Waarom weet ik eigenlijk niet, maar het werd ons ten zeerste afgeraden. Je zag ook niemand in het water. En toen ik een joekel van een meerval zag zwemmen, hoefde ik ook niet meer. Op naar het zwembad. Gelukkig was het een mooi groot zwembad, waar je zowel binnen als buiten kan zwemmen, met ligstoelen en grasvelden.
We hadden in het vaarboek al zien staan, dat Sarreguemines bekend was om de “Faienceries”. Wat het ook betekenen mag………….. opgezocht in het woordenboek………..”geglazuurd aardewerk”…………… tja……….bij onze “nieuwe vrienden” geïnformeerd……….en die vertelden dat het toch wel de moeite waard was. Op de stadsplattegrond staat een hele “Faienceries route”. Je kan er een hele “rondgang” maken langs allerlei overblijfselen van de enorme industrie van geglazuurd aardewerk in de 19e en 20e eeuw. Bob zag het niet zo zitten en eerlijk gezegd moest ik mezelf er ook wel toe zetten…………maar het was zeker de moeite waard! Een paar “onderdelen” van de route konden we niet vinden (zijn er waarschijnlijk niet meer of zijn gesloten, maar dat is “normaal” in Frankrijk…..). We hebben de Moulin de la Blies bezocht, waar je kan zien, hoe de grondstoffen worden bewerkt, hoe de vormen worden gemaakt, hoe de vrouwen alles beschilderden. Bij het Musée de la Faïence was nog een enorme oven te bezichtigen, waar er vroeger tientallen van waren, waarin tot heel hoog alles opgestapeld werd. En de Jardin d’hiver, waar hele mooie dingen van keramiek te bewonderen zijn. De volgende dagen worden we elke dag uitgenodigd om te komen barbecuën “op de club”. Dat is erg gezellig en lekker, maar het is niet alleen het stukje vlees, wat je daar eet. Ze beginnen met een voorafje, bij de bbq is altijd een rijk gevulde salade, een warm gerecht (zoals gegratineerde broccoli), brood natuurlijk. Daarna het kaasplankje en uiteraard het toetje (meestal een stuk taart). Dat alles rijk besproeid met wijn en bier. En als ze de kans krijgen, doen ze dat tussen de middag ook. Zondag meldt Bob, dat er spinrag op het anker zit, dus tijd om te vertrekken………….nou, dat niet alleen………..mijn bed-and-breakfast voor van de winter begint ook weer overvol te raken…….. :-) Dus maandag verder, de Saar op!!
Nu we op de Saar varen, zijn de sluizen veel groter. Dus vandaag “maar” vier. Onze eerste stop is Saarbrücken. Er zijn net feesten geweest hier. Ze zijn van alles aan het afbreken. Zo te zien hebben we wel wat gemist: bierhuizen, worsten…………. We liggen aan de kant midden in de stad. Wel veel lawaai, maar het kost niks. De volgende morgen weer verder. We moeten ons nu weer aanmelden bij de sluizen. De derde sluis heeft een verval van acht meter! Maar naar beneden gaat het prima! We stoppen in de jachthaven Merzig. We boeken eerst maar twee nachten, dan zien we wel verder. Net naast onze boot ligt een “bosje” waterlelies, heel mooi. Langs de kant zit een “jong gezinnetje” eenden. Het is HEET!!! Een paar boodschappen gedaan, biertje gedronken op een terras en bij de VVV gevraagd naar het wolvenpark. “Kunnen we daar echt wolven zien?” Ja,dus……..maar als je ze actief wil zien, moet je ’s morgens vroeg of laat in de middag gaan. We fietsen er de volgende dag naar toe, maar het is warm, we komen langzaam op gang. In het park zien we inderdaad wolven, maar net als wij hebben ze het ook warm! (Zie foto) We hoorden ook nog een wolf huilen, maar ik kon me niet aan de indruk onttrekken, dat het een cd was………… Op de Saar zien we grote roeiboten voorbij gaan. Zo’n man/vrouw of 16, met z’n tweeën naast elkaar en dan ieder één roeispaan links of rechts. Met een “roerganger” aan het eind, die “bevelen” geeft: eins, zwei……..er is er een boot, waar op de trommel het tempo aangegeven wordt. Geeft een beetje “oerwoudgeluiden”………..We zijn vandaag maar weer naar de Mac geweest, net als gisteren. Het is veel te heet om te koken. ;-) Morgen gaan we weer verder. Bob wil nog even douchen op de steiger. Hij sluit de douche aan en dan schrikt hij ineens en zegt hij wat tegen mij. Ik versta hem niet en denk, dat de douchekop in het water gevallen is. Maar daar is zijn schrik te serieus voor. Hij had zijn bril nog op en heeft over zijn hoofd gewreven. Daardoor veegde hij zijn bril van zijn hoofd en die viel in het water! Hij wist wel precies, waar hij gevallen was. Heel voorzichtig een anker laten zakken……..ernáást……..(hebben we dat ook weer gebruikt)……met een zaklamp van de ANWB onder water…….duikbril op……niks………nog een keer……….niks………….bij de derde keer……..YES!!!.....wat een geluk!!!!!
De volgende morgen vroeg vertrokken………er hangt nog nevel tussen de bergen……….op het water………heel stil……We lijken een beetje “alleen op de wereld”. Gelukkig heeft Bob de marifoon aanstaan (is hier verplicht). Er zitten veel bochten in de Saar. Hoewel het best breed is hier, heb je weinig overzicht. “Plotseling” zit er een vrachtschip van zo’n 80 meter achter ons. Bob gaat snel naar de kant……..varen we bijna vast……..oeps…..het is hier ondiep…..Het blijkt een Nederlands schip te zijn, de Franca uit Rotterdam. Hij vraagt of we mee willen met de sluis, die er bijna aankomt. Natuurlijk willen we dat! Hij meldt ons aan en we kunnen mee. Makkelijk. Ook de volgende sluis doen we zo. Gelukkig zijn er drijvende bolders. Twee keer elf meter verval! Zo langzamerhand wordt het heuvelachtiger en verschijnen de eerste wijngaarden. Mooi!
We stoppen in Saarburg. Een leuk haventje met een leuk clubhuis. Bij het aanmelden blijven we daar “hangen” met onze “buren” (mensen uit een jachthaven aan de Moezel). We drinken bier (ik ook…….) en eten er wat. De volgende dag regent het. We wachten tot het wat minder wordt en gaan op de fiets naar Saarburg. Een heel leuk stadje, leuke winkeltjes èn een èchte waterval! Ze noemen het “Klein Venetië”, maar dat is behoorlijk overdreven…… we lopen nog wat door de stad……..en ik wil nog graag naar de burcht……… Bob ziet dat niet zo zitten………die heeft niks met burchten…….. ;-) ………. ik dacht, dat ze bij de VVV gezegd hadden, dat er een bus naar toe ging…….misverstand…..mijn Duits is toch niet zo goed……. :-(…………….dan zien we een kabelbaan…….. wij met de kabelbaan naar boven……. “onderweg” ziet Bob de Lidl……ook niet onbelangrijk…… boven is het uitzicht schitterend…….maar……we zitten op de verkeerde berg!!.......................geen burcht te zien……….wel een Landal Park…………….. als we terug beneden zijn, zie ik toch nog de goede weg naar de burcht………toch nog maar even naar boven………de weg valt mee……….en de burcht………eigenlijk niet meer dan een ruïne…….. was toch wel leuk!
Het laatste stukje op de Saar. We komen bij de sluis van Kanzem. Er ligt al een bootje in. Een Engelse boot vaart voor ons er in en wij sluiten de rij. Dan roept de sluiswachter om, dat de eerste boot voorbij de gele streep ligt. Dat kan niet, want dan kan straks de sluisdeur niet open. Die boot moet dus achteruit! Grote verbazing op de gezichten van de mensen op de boot. Het blijken Fransen te zijn en begrijpen er niets van. Ik loop er naar toe en probeer uit te leggen, dat hun boot achteruit moet. Dat willen ze niet, want dan kunnen ze hun lijntjes niet “ompakken”, als we (elf meter) naar beneden gaan. Ze hebben een stel halfgare en veel te korte lijnen. De Engelsman probeert het hen ook nog uit te leggen en te helpen met het vastleggen, maar echt werkt het niet. De sluisdeur gaat dicht en wij denken, dat het nu wel in orde is. Er gebeurt niets. Even later komt er een boot aanvaren. Het blijkt de politie te zijn. Een van de agenten springt van de boot en vraagt aan ons: Probleme? Wij zijn de eerste boot van die kant. Nee, wij niet. Bob legt uit, dat de eerste boot te ver naar voren ligt en dat niet begrijpt. Bob gaat mee als tolk en uiteindelijk is de boot ver genoeg naar achteren. Hè, hè eindelijk zakken we. En zijn drie kwartier verder.

Dan de Moezel op………………………………………. O nee, af!