Verslag 5

Verslag 5
Twee weken “vakantie” in Anseremme.
Op zaterdag 20 juni komen we hier aan. Het weer is niet geweldig. Er wordt veel regen voorspeld en deze keer komt de voorspelling uit! :-( Tja, wat kun je dan anders doen dan de boot ècht opruimen…….. We “hergroeperen” de voorraad. Met het gevolg, dat we alles wat beter kunnen vinden. Als je zoveel verschillende opbergruimtes hebt, zoek je je wel eens te pletter naar een nieuwe pot melkpoeder!
In de Capitainerie is een prima wasmachine en een dito droger aanwezig. Dus lekker een paar wassen gedraaid. Douches ook lekker. Prima hier dus. We boeken maar vast een week.
Er is een (hernieuwde) kennismaking met de “Capitain” Patrick en zijn (24! jaar jongere) vrouw Stéphanie. Voortaan wordt er dus bij iedere ontmoeting gekust. Gelukkig maar eentje! In het restaurant van de club zijn nieuwe uitbaters: Willy, die zich voornamelijk met het eten bezig houdt, en zijn (ook 24 jaar jongere) vrouw Ann. Zondag hebben we daar gegeten. Het eten is goed, maar de kaart is wel erg klein, weinig keus dus. Tijdens het eten zitten we naast Bert en Ria. Zij liggen hier ook met de boot. De volgende dag worden we door hen uitgenodigd voor een borrel. Het is heel gezellig en de tijd vliegt voorbij. Bob biedt aan om te koken. Ik ruim als de wiedeweerga de boot op. Met van alles, wat we kunnen vinden (en wat Ria meegeeft), maakt Bob een heerlijke spaghettisaus. :-)
Dinsdag zwaaien we Bert en Ria uit en gaan op de fiets boodschappen doen. Vlakbij is een Delhaize en daar doen we onze inkopen. We kopen ook een fles wijn om te proberen. Kunnen we daar wat meer van meenemen de volgende keer. De voorraad rode wijn is namelijk aardig geslonken. We dachten, dat het een wijn met een redelijke prijs was, maar bij het opruimen van de boodschappen zie ik op het bonnetje, dat hij € 12,50 kostte! Dan toch maar aan Rob en Andrea vragen of ze een paar doosjes meebrengen. Op de terugweg eten we een frietje bij onze favoriete friterie. Lekker!!
De volgende dagen wandelen en fietsen we. Een wandeling langs de Maas verloopt wat anders dan we dachten. Het eerste stuk is een pad, dat gewoon langs de Maas loopt. Op een gegeven moment kunnen we niet verder, maar wel omhoog. Behoorlijk steil! Meer een soort bergbeklimmen. Pffff……… Toch wel leuk, we zien een salamander en een paar muisjes……… We fietsen langs de Lesse naar boven. We komen langs de camping, waar we vorig jaar met Rita en Jacky gekeken hebben en gaan dan verder. Af en toe wordt het zó steil, dat we moeten lopen. Onderweg eten we wat op een omgevallen boom. Het is hier zo stil, een beetje onwerkelijk…….. Wel heerlijk! Wat een rust! Een enkele keer komt er toch een auto langs. We vragen ons af, waar die naar toe gaat. Er is hier alleen maar bos……..denken we………als we weer verder fietsen, komen we bij landerijen. Nog verder wat huizen, een boerderij. Als we “boven” zijn, moeten we kiezen: gaan we terug of gaan we verder? We besluiten verder te gaan. (Mijn besluit wordt ook bepaald doordat er een groep paarden, waarvan de ruiters afgestapt zijn, de weg terug “blokkeren”.) Uiteindelijk komen we in een dorpje en als we linksaf naar beneden “scheuren”, komen we weer in Anseremmes uit. Als we een paar dagen later naar Dinant gaan fietsen, val ik van mijn fiets. Dat heb je ervan als je niet goed oplet! :-( Gelukkig niet ernstig; alleen een paar schaafwondjes en een gigantische blauwe plek! Staan Bob en ik weer quitte. Bob is in Anseremmes weer begonnen met hardlopen. Goed, hoor!
Als we horen, dat Rob en Andrea volgende week donderdag naar ons toe komen, boeken we hier nog maar een weekje bij.
Vrijdag komen Niels en Valerie naar ons toe. We gaan kajakken op de Lesse! Het weer is net warm genoeg om dat te gaan doen. Want uit ervaring weten we, dat je niet droog beneden komt. :-) Eerst gaan we met de bus naar boven. Boven krijgen we een waterdicht tonnetje mee en moeten we in een kajak stappen, die bovenaan een soort glijbaan ligt. Dan wordt je als het ware gelanceerd……… de eerste “krachtmeting” om overeind te blijven. Dat lukt gelukkig! Het is heel leuk om naar beneden te kajakken. Halverwege komen we een bootje tegen, waarin een paar “rare snuiters” zitten, die tegen de stroom op proberen te varen en ons heel serieus waarschuwen, dat er verderop een groot gat is en dat we hen beter kunnen volgen. Duuuhhh! Overal langs de kant zijn er groepen jongelui, die aan het “spelen” zijn in het water. Er is een watervalletje, wat stroomversnellingen, nogal wat stenen onder water, waar je omheen moet, maar alles gaat goed. Af en toe krijg ik alleen een gratis douche, als Bob, die voorin zit, een beetje kracht zet met zijn peddel en waarvan dan het water naar achter spettert! Bij de tweede waterval, die een stuk hoger is, lukt het niet om droog te blijven……. drijfnat komen we beneden. Daar is een aanlegplaats, waar je wat kan eten en drinken……….. broek uit en te drogen leggen………. en genieten van iedereen, die de waterval “neemt”………. heerlijk leedvermaak……….. dan het laatste stuk tot de “eindstreep”……….. Niels maakt er een wedstrijd van en helaas……… we kunnen hen niet bijhouden……….. al met al een superleuke dag!!
Zondag varen we met het rubberbootje een stukje verder de Maas op naar Waulsort. We leggen ons bootje (met slot) aan een steigertje tegenover een restaurantje. Als we daar het terras op willen lopen, hangt er een ketting. Als we vragen, of we daar kunnen eten, wordt er geantwoord, dat het “vol” is……hoezo vol??......... er kunnen nog wel zes tafels op het terras gezet worden………. we waren zeker te “sportief” gekleed!....... dan toch niet………. er wordt ons verteld, dat we verder op wat kunnen eten. We gaan het straatje in en zien inderdaad een paadje, waarvoor een bord staat, waarop met krijt geschreven staat, dat je daar naartoe kan. Maar het is wel een erg klein, dichtbegroeid paadje. We lopen een stukje verder en vragen daar waar we wat kunnen eten………. en inderdaad het paadje in. Via het paadje komen we bij een huis, Villa 1900. We zien mensen op het balkon zitten. Vol verwachting beklimmen we de trap en gaan aan een tafeltje zitten. Niets te zien van bediening of een kaart………. alleen openslaande deuren naar een vrij lege kamer……….. op een ander tafeltje liggen twee “boekjes”……….. misschien de kaart? Het ene boekje staat vol met biertjes uit de streek, die “bio” gebrouwen zijn. In het andere wat gerechten, allemaal ZEER bio!! Bob is daar dol op! (Maar niet heus.) Na een aardig tijdje wachten, komt er een dame naar buiten, ook 1900! Niet dat ze oud is, maar ze is wel zo gekleed. Zwarte jurk, wit schortje, zwarte laarsjes……… ze is behoorlijk “aan de maat” en als ze zich omdraait, zien we aardig wat ladders in haar kousen…… zal ook wel “bio” zijn!! :-) We bestellen alle twee een biobiertje. Als maaltijd adviseert ze ons een gerecht uit Jemen: een soort pannenkoekjes, gebakken in olie met zelfgemaakte (tuurlijk) sausjes. Ze zegt er bij dat het wel veel werk is…….. nou ja, wij hebben àlle tijd………… na een poosje komt ze terug met een groot bord met zes (kleine) pannenkoekjes en in het midden drie schaaltjes erop met sausjes. Ik dacht, dat we moesten kiezen uit drie sausjes, maar we kregen ze dus allemaal! :-) En eerlijk is eerlijk: het was bijzonder lekker! We nemen er nog een biobiertje bij………. en net als ik tegen Bob zeg, dat ik het eigenlijk wel weinig pannenkoekjes vond en de schaaltjes met sausjes bijna leeg gegeten heb, komt ze met nòg een schaaltje pannenkoekjes aan! Oeps…….. Als Bob gaat afrekenen, moet hij het gigantische bedrag van 19 euro betalen!
We slenteren terug naar het bootje en komen langs een muurtje, waarop drie (oude) mannetjes zitten. En Bob zou Bob niet zijn, als hij met hen geen praatje aanknoopt. Het worden gigantische verhalen over vissen in de Maas. Ze doen hun uiterste best om Vlaams te spreken. Het wordt een mengelmoesje van alles, waar we niet zo veel meer van begrijpen. Alleen wel, dat daar gigantische meervallen in de Maas zwemmen. :-)
Als we bij het steigertje terug komen, waar ons bootje ligt, is daar nogal wat commotie. We hebben het bootje (met slot) aan een steigertje gelegd, wat de vast ligplaats blijkt te zijn van een Belgische boot. Bovenop de steiger staat een nummerbord. Dat hadden we niet gezien. Wie doet dat nou ook bovenop de steiger. Als ze het aan de voorkant gedaan hadden, hadden we dat wel gezien. Omdat ons bootje er lag, konden ze niet aanleggen. De man was blijkbaar overboord gevallen, hij was drijfnat. De vrouw ging vreselijk te keer. Wij maar gauw ons bootje weg gehaald en net gedaan, of we er niets van snapten………..
We raken inmiddels aardig “ingeburgerd” in de haven. We “spelen” havenmeester (in ruil voor een biertje), Bob gaat met de “capitain” zijn bootje omvaren, regelmatig zijn we op het terras om wat te drinken en te kletsen. We ontmoeten een (heel) oud echtpaar (Mimi en Jean), dat met een klein zeilbootje in de haven ligt. Ze zien er echt heel oud uit, maar als ik aan Stephanie vraag, hoe oud ze zijn, zegt ze, dat niemand dat weet. Ze willen het niet vertellen. Ik probeer het ook nog in mijn beste Frans, zo van “vrouwen onder elkaar”, maar nee, hoor! Ze geeft haar geheim niet prijs. Die avond komt Ann naar de boot gelopen. Het restaurant is net dicht. Ze zegt tegen Bob, dat ze wel zin heeft om van de brug te springen! Ze daagt hem uit: dat durf jij zeker niet. Dat moet je natuurlijk niet tegen Bob zeggen! Dus Bob z’n zwembroek aan. En ik ga natuurlijk mee om foto’s te maken. Het is nog lekker warm. Als we aan Ann vragen, of ze haar badpak onder haar kleding aan heeft, antwoordt ze: ik heb helemaal geen badpak bij me, en trouwens ook geen droge kleding!! Op de brug trekt ze wel haar spijkerbroek uit, maar verder houdt ze alles aan….. als ze boven op de brug staan, vinden ze het toch wel hoog……… maar springen toch!! Applaus!!! Ze moeten alleen nog een keer springen, want ik heb ze gemist op de foto……… :-)
Donderdagmiddag komen Rob, Andrea en Kennie. Het is al een paar dagen HEET! Temperaturen boven de 30 graden………… van het ene uiterste in het andere!!! We hebben dan ook niet veel anders gedaan dan gezwommen in de Maas…….. onder de bomen in de schaduw gezeten en op een terrasje wat gedronken. Donderdagavond maken Rob en Andrea hier ook het fenomeen mee, dat een paar dagen geleden begonnen is. In de schemering, zo rond tien uur, komt er een hele zwerm “helikoptertjes” aanvliegen. Ze maken een hard zoemend geluid en botsen overal tegenop. De eerste keer weet je niet wat je ziet en hoort! Ze vlogen om en op het zonnedak. De volgende avond zaten we op het terras. Stephanie (we mogen haar Stephke noemen en ze noemt Bob m’n Bobbeke!) zegt, dat ze niets doen. Maar ik blijf ze eng vinden! Het blijken junikevers te zijn. Een “broertje” van meikevers. Andrea heeft heel veel last van ze. Ze blijven met hun pootjes in haar haar hangen! De volgende avond “wapent” ze zich ertegen. (Zie foto) Vrijdagavond willen we barbecueën, maar helaas doet onze barbecue het niet. Grrrrr!!! Dan maar vlees bakken in de koekenpan en op het achterdek eten. Het is toch al met al 10 uur geworden, dus de zon is achter de bomen. Wel jammer! Zaterdagmiddag zitten we weer lekker aan de Maas, als er een groepje jonge mannen aankomt met in hun midden een man, die verkleed is als Supermario. Hij is geblinddoekt en ze nemen hem mee naar het stenen randje bij het water. Ze hebben een soort rubberen vangband bij zich en dat proberen ze onder zijn armen te doen. Hij stribbelt behoorlijk tegen en probeert de blinddoek af te doen. Hij is duidelijk in paniek. Achteraf hoorden we, dat het een vrijgezellenfeest is en dat ze gezegd hebben, dat hij moest bungee-jumpen!! Ja, dan begrijp je die paniek wel. Er wordt gejoeld en geschreeuwd en er komen steeds meer mannen bij. Eén van hen: een soort “Bert” van Sesamstraat, maar dan met dikker en met een heleboel piercings, is de luidruchtigste. Het “slachtoffer” ziet kans om zijn blinddoek af te doen. Tot zijn opluchting is het alleen maar het randje van de Maas. Ze proberen hem erin te duwen. Dat lukt niet echt, maar als hij zijn schoenen uit gedaan heeft, springt hij er zelf maar in. Dan gaan bij de anderen ook wat schoenen en kleding uit en het wordt een behoorlijk geplons. “Bert” staat nog steeds op de brug. Eén van de jongens steekt een rotje aan en Bert probeert te vangen, wat er op hem af komt. Op het laatste moment ziet hij de rook eraf komen en kan hij het net ontwijken. Grote hilariteit en wij hebben weer heel wat (lelijke) Franse woorden erbij geleerd. ;-) “Bert” is nog steeds niet in het water geweest. Hij staat heel stoer te doen op de brug, maar daar blijft het bij. Dan gaan Bob en Rob heel rustig de brug op en klimmen op de rand. Ze hebben àlle aandacht. Dan duikt Bob en springt Rob van de brug. Luid gejuich en applaus. Maar dat kunnen ze natuurlijk niet op zich laten zitten: twee “oude” mannen, die dat durven……….. “Bert” trekt meteen zijn schoenen uit en gaat op de rand staan. Die zwarte stenen zijn inmiddels wel loeiheet. Alweer wordt onze woordenschat flink uitgebreid! Maar hij springt wel! De spetters komen boven de brug uit! Als hij weer op de kant geklauterd is, zegt een van zijn vrienden: Lekker, hè! Hij spuugt wat water uit en zegt, dat hij liever bier heeft. :-) Dan is er geen houden meer aan. Allemaal van de brug af! Rob, Andrea en Bob zwemmen naar de overkant, Rob en Andrea zelfs twee keer. Ik hou het bij een klein rondje……..
Zondagmorgen vertrekken Rob en Andrea. En wij nemen met een drankje (nou, niet echt één) op het terras (roerend) afscheid van Willy, Ann, de captain en Stephke. Het wordt de hoogste tijd, dat we hier vertrekken. Bob nodigt bijna alle mensen op het terras uit om naar Nederland te komen…….. geeft zijn kaartje……… en is met iedereen de grootste vrienden……… en uiteraard kan hij een paar vriendinnen aan zijn “lijst” toevoegen. Nu weet ik, dat je bij alles wat Bob zegt, geen korreltje, maar minstens een kilo zout moet doen, maar toch………. als iedereen, die hij uitnodigt, daadwerkelijk komt, kunnen we van de winter wel een bed-en-breakfast beginnen……… maar volgens Bob komen ze toch niet………. ;-) We vertrekken maandagmorgen om negen uur. Stephke komt nog even extra afscheid nemen. Ze had op de webcam gezien, dat we op het punt stonden weg te varen…………

Op naar Frankrijk!!