Verslag 4

Verslag 4
We vertrekken maandag 15 juni om 10 voor 9. Er hangt mist en als we net varen, begint het te miezeren. Zo’n regentje, waar je drijfnat van wordt……brrrrr! We gaan weer verder over het kanaal Nimy-Blaton-Péronnes en moeten door een sluis met een verval van 12.50 meter. Als we erin varen, zie ik, dat er drijvende bolders zijn. Hoera!! Scheelt een berg werk.
Rond half één komt er een beetje zon door, maar het blijft onaangenaam. Om kwart over één komen we in de haven van Mons aan. We blijken eerst verkeerd te liggen. Voor de “visiteurs” is er een heel klein haventje verderop. Het valt heel erg tegen. Het lijkt eigenlijk nergens op! We gaan eerst op de fiets wat boodschappen doen. Bob heeft de Fransen beloofd vanavond weer te koken. Deze keer wordt het nasi. Ik ben zeer benieuwd, wat ze daarvan vinden……….
Er zijn hier wel heel optimistische mensen. In het haventje ligt ook een zeer verwaarloosd bootje. (Zie foto) Een jonge man is er mee bezig. Als Bob zegt: “Daar heb je nog wel wat werk aan!”, zegt hij: “Ca va” (Valt wel mee)
Als Bob zich aan het eind van de middag gaat melden bij de havenmeester, komt hij in een hal met een “stalen” deur. Als hij daaraan rammelt, wordt hij “terecht gewezen” door een mevrouw! Hij had moeten kloppen, dan had zij de deur open gedaan…….tsssss………Bob geïrriteerd! Ze had bovendien niet eens gezien, dat we in het haventje lagen. Hadden ons de moeite en het liggeld kunnen besparen. Bob wilde verder niets: geen stroom en geen douches, waar apart voor betaald moest worden. Later bleek er toch nog stroom op de paal te zitten. Gratis dus. Toen Jacques (Franse “buurman”) dit verhaal hoorde, heeft hij hetzelfde “geregeld”. De nasi vonden ze trouwens heerlijk! :-) We hebben er champagne bij gedronken. Vreemde combinatie, maar wel lekker. De wifi blijkt ook te werken zonder wachtwoord, dus ook dat is hier gratis!
De volgende morgen vertrekken we om kwart voor 9, uitgezwaaid door Jacques en Laure (in pyjama). De eerste sluis is Obourg-Warton. We liggen er al even in met vijf boten, maar de sluiswachter zegt, dat er nog een zesde boot moet komen. (?) Uiteindelijk gaan we toch schutten. Bij de volgende sluis moeten we toch wachten op de zesde boot: Jacques en Laure!! Dan naar de lift van Strépy-Thieu. (Zie foto) Als we daar aan de kant liggen, vraagt Jacques wat we eten voor lunch! Ze kunnen geen van beide koken. :-) We varen met zes boten de “bak” (118x12 meter) in. We maken vast met maar één lijntje in het midden. Er hangt een “opgewonden” stemming. Eén van de medewerkers vraagt dan ook, of dit de eerste keer is, dat we dit doen. En dat klopt! Dan komt het hele gevaarte in beweging! Het is spectaculair! We gaan in 40 minuten 73 meter omhoog! Waar we eerst gevaren hebben, zien we in de diepte achter ons liggen. (Zie foto)
We praten via de marifoon met Jacques. Aan het eind van het Centrumkanaal nemen we afscheid. Zij gaan linksaf richting Brussel en wij gaan rechtsaf richting Namen. Een klein stukje verder op het kanaal Bruxelles-Charleroi ligt een klein haventje: Branche de Bellecourt in de plaats Seneffe. Dit ziet er véél beter uit dan in Mons. Het is een pittoresk plaatsje met aardige mensen. Hier weer meteen twee “bedelaars” voor de deur. Deze keer zijn het ganzen. Als ik één van hen een stukje brood toesteek om uit mijn hand te pakken, bijt hij keihard in mijn vingers! Die krijgt niets meer!
’s Middags komt er nog een Nederlandse boot bij, met een WY-vlaggetje! Het blijkt, dat deze boot (met Ton en Sylvia Kruidenier) een paar plaatsen verder aan dezelfde steiger in onze jachthaven ligt. Over toeval gesproken….. Ze hebben het clubblad bij zich, waar ik heel nieuwsgierig naar ben. Het ziet er goed uit, al zeg ik het zelf. :-)
De volgende morgen vertrekken we om 9 uur uit Seneffe. De “buren” zijn al vertrokken (later horen we, dat ze al om kwart over 7 weggegaan zijn). Bij de eerste sluis moeten we even wachten, bij de tweede staat het licht op groen en kunnen dus direct invaren. Bij de derde sluis (Marchienne) staat de deur ook open. We letten niet op het licht……later bleek het uit te zijn……..problemen dus. Tot onze verbazing liggen er al vier boten in de sluis, terwijl we in de andere sluizen alleen waren. Ook de boot van Ton en Sylvia ligt er! De deur gaat niet meer dicht!! Er wordt gezegd, dat er mecaniciens aankomen. Ja, ja, maar het is 12 uur, etenstijd dus! Om half twee nog geen enkele beweging. Er komen nog wel wat boten bij. Allemaal een beetje onhandig, want er zijn maar zes drijvende bolders en wie daaraan ligt, wil niet graag verplaatsen. Op een Belgische boot is een misverstand tussen man en vrouw bij het verplaatsen van de boot. De boot “schraapt” langs de kademuur. Dit leidt tot een fikse ruzie, waar iedereen van mee kan genieten. :-) Uiteindelijk liggen er negen boten in. Drie versperren de ingang, dus meer kunnen er niet in. Aan beide kanten van de sluis “stapelen” de boten zich op.
Om kwart voor twee nog niks, alleen gaat de boot een beetje op en neer. Bijna “opgehangen” aan het lijntje. Toch alert blijven. Drie uur……gaat er wat gebeuren? Nee, bij het huis aan de sluis begint iemand een muurtje af te breken……….autootjes rijden af en aan………..om kwart voor 4 gaat er een “sirene”, die normaal gaat, als de deur van de sluis dicht gaat……….verder niks………de sluizen hier draaien maar tot 6 uur…….een luxe auto verschijnt eerst aan de ene kant van de sluis, dan aan de andere kant……..daar zat waarschijnlijk een zeer goede mecanicien in……….om kwart over vier gaat eindelijk de deur dicht………..HOERA!!!! Het verhaal gaat, dat het maar een kleinigheidje was. :-(
Na de sluis gaan we de Sambre op. Hier werken de sluizen tot half 8. Ton en Sylvia zetten er, net als wij, flink de vaart in. We varen samen op. De andere boten uit de sluis zijn een andere richting op gegaan. We willen de sluis van Auvelais nog halen, omdat daar achter een aanlegplaats is. We houden contact via de marifoon. Sylvia maakt soep, die we al varend oppakken…….. We gaan Auvelais niet halen. We leggen aan bij een kantje, waar nog twee boten liggen. We worden nog gewaarschuwd door een Engelsman van de ene boot om de boot goed vast te leggen. De sluizen gaan ’s morgens vroeg weer draaien en daar komen veel vrachtboten voorbij. Pennen in de grond, tafeltje en stoelen op de kant. Bob gaat pannenkoeken bakken en we zitten tot ’s avonds 11 uur buiten, met vuurvliegjes om ons heen. Gezellig!!
De volgende morgen vertrekken we om 8 uur. Als we voorbij de aanlegplaats bij Auvelais komen, is dit toch niet zo’n gunstige plek. Per ongeluk hebben we een goede plaats uitgekozen……. In de sluis van Auvelais moeten de papieren weer worden getoond. De sluis gaat pas werken, als dat geregeld is. Bob komt al terug, Ton is nog in het kantoor. De sluis wordt opgeknapt en er komt een auto aan, waar een paar vrolijke werklui uit “rollen”. Uiteraard wordt er een praatje aangeknoopt door Bob met hen en ik luister mee. Ik heb daardoor niet in de gaten, dat de sluis gaat schutten. We gaan naar beneden, dus mijn lijntje loopt vast……Bob snel naar binnen om het mes te pakken, maar ik krijg het lijntje nog net los………maar dan zit het lijntje tussen twee stenen aan de rand…..er zit een stukje cement tussen……het lijntje loopt daarachter en ik krijg het er niet meer tussen uit……weer vast…..Bob staat al klaar om te kappen………………..de werklui zeggen: attend, attend……..wacht, wacht………..ze scheuren met de auto naar de rand van de sluis…….leggen de lus van het lijntje om de trekhaak en trekken zo het lijntje er tussen uit. Gaaf!!
Onderweg leggen we nog even aan om boodschappen te doen bij de Lidl, drinken een kopje koffie bij Sylvia en Ton en gaan verder voor het laatste stukje. Om kwart voor twee zijn we in Namen, waar we twee nachten blijven liggen. Twee gezellige dagen doorgebracht met z’n vieren (eigenlijk met z’n vijven, als je de hond mee rekent).
Zaterdag 20 juni varen we verder op de Maas. We varen met vijf boten op. Bij de eerste twee sluizen vaart een van de boten in volle vaart naar de volgende sluis. Hij weet blijkbaar niet, dat de sluiswachters aan elkaar door geven hoeveel boten er schutten. Daar wachten ze op. Voor ons is het wel makkelijk, want de sluizen zijn al ruimschoots open, als wij er aan komen. Na twee sluizen geeft hij het op en gaat achteraan varen…….
We stoppen in Dinant om te lunchen en diesel te halen. Dan naar Anseremmes, ons “oude”, vertrouwde haventje. We besluiten er een week te blijven om even bij te komen, de boot op te ruimen en schoon te maken. Kortom: vakantie! Later boeken we er nog een weekje bij, omdat Rob en Andrea hierheen komen.
Onze belevenissen in Anseremmes bewaar ik voor het volgende verslag……………