Verslag 10 (laatste)

Verslag 10 (laatste)
Er zijn mensen, die het heerlijk vinden om over de Rijn te varen. Het is ook wel ècht varen: constant opletten of je aan de goede kant vaart, zodat de vrachtschepen, die je tegemoet komen of je inhalen de ruimte hebben. En er varen niet zo weinig schepen! Het is voor de beroepsvaart soms gewoon “file” varen. Ze staan dan ook constant met elkaar in verbinding om af te spreken, wie waar en hoe gaat varen. We horen op een gegeven moment een schipper boos naar een Zweeds plezierbootje reageren. Dit bootje zat veel te dicht voor een groot schip en reageerde heel laconiek, toen ze gewaarschuwd werden. Het is wel zo, dat je nergens bent, als je motor hapert. Later was er een “leuk gesprek” tussen een Nederlands en een Frans schip. Het Franse schip had zich blijkbaar niet aan de regels gehouden. De Franse schipper werd in plat Rotterdams duidelijk gemaakt, dat dit niet in dank afgenomen wordt. “Klootzak, kut Fransman, ga in Frankrijk varen, idioot!” De Fransman verstond er toch waarschijnlijk wel wat van, want hij antwoordde: “Du klootsak, idiot! Wel vacances in France!” De waterstand is heel laag. Dat heeft als voordeel dat we goed kunnen zien waar je kan varen, maar het nadeel is, dat de vaargeul heel smal wordt. De grote schepen varen dicht langs je heen. Op een gegeven moment passeren we een brug. Er vaart aan de overkant een containerschip (tegen de stroom op) en wordt ingehaald door een nog groter containerschip, dat daardoor vrij dicht langs ons heen gaat. Dat gaat goed, maar omdat het schip tegen stroom vaart, moet het heel, veel “gas geven”. Hierdoor ontstaan er enorme hekgolven! De neus van onze boot duikt in zo’n golf………..er vliegt zo veel water over de punt en over het voordek, dat ik blij ben, dat het luik daar dicht is………de fietsjes, die voorop staan komen los van het dek (gelukkig staan ze heel goed vast)……….de stootwillen vliegen de lucht in………….zitten gelukkig ook allemaal goed vast……….als ik naar voren loop om te kijken of alles goed is, kan ik nog net een 25-meterlijn grijpen en een andere van het gangboord pakken…..deze zaten dus niet vast……….binnen was de ankerketting verschoven en had het deurtje eruit gedrukt………..al mijn poppetjes, die op het randje zitten waren eraf………..het laatste vond ik pas dagen later terug…….de laptops waren verschoven (gelukkig niet kapot)…….van het zonnedak was een borgpennetje eruit……….pffffff……..al met al niet mis, maar je zet alles weer recht en dan weer verder. Maar op de Rijn varen is geen pretje! Althans: wij vinden het niks. Laat ons maar lekker “dobberen” op de Moezel!!
Na de “stop” in Keulen vervolgen we onze weg op de Rijn. Nu stoppen we in Ruhrort, vlakbij Duisburg. Het is een gezellig haventje. Lekker gedoucht, de laatste was van deze reis gedaan. We lopen even de stad in (niet helemaal een buurt, waar je voor je plezier loopt), we doen een paar boodschappen en komen dan voorbij een deel van de haven, waar een kunstproject plaatsvindt. De havenmeester had hier al over verteld. In het water liggen twee grote, halve bollen tegenover elkaar met een ruimte ertussen. Je kan deze bollen bereiken over een plankier. Je krijgt een zwemvest om {voor de veiligheid….) en je loopt in een rijtje naar een van de halve bollen. Daar ga je op een bankje zitten. Je mag niet meer praten, telefoons uit, geen foto’s………..het ene groepje zit in de ene halve bol, een ander groepje zit in de halve bol er tegenover. Dan klinken er gesproken teksten (helaas verstaan we dat niet allemaal) en muziek…………en langzaam schuiven de bollen dan naar elkaar toe……..tot ze elkaar raken en dan een hele bol vormen………..het is dan helemaal donker……..je ziet echt niets meer…………op een gegeven moment gaat er een lantaarntje aan, dat gedragen wordt door een man, die een heel mooi lied zingt………..totaal geen gebruik maakt van versterkers……….maar het lied klinkt heel goed………….dan wordt het weer een beetje lichter………..we moeten ons omdraaien naar de wand…………en daar tegen gaan praten………het voelt heel erg onwennig………..maar je hoort inderdaad mensen boven je terugpraten………je moest beginnen met “ist da jemand?”………….en dan hoor je iemand terugpraten en kan je een gesprekje voeren met iemand, die misschien helemaal aan de andere kant van de bol zit………heel apart……..heel wonderlijk………
Na de Rijn gaan we het Pannerdens Kanaal op. Wat een rust. We stoppen in Arnhem en besluiten daar een paar nachten te blijven. Even bijkomen van de “tocht” over de Rijn. We gaan met de bus naar het centrum en verder hebben we twee keer koffie gedronken in het clubhuis van de vereniging (niet te vergelijken met ons clubhuis en onze vereniging), maar toch relaxed. We moeten er wel erg aan wennen, dat iedereen hier Nederlands spreekt. (let op je woorden…..iedereen verstaat hier, wat je zegt!) Dan verder de Nederrijn af. We gaan naar Wijk bij Duurstede. Voor de sluis van Amerongen ligt een binnenschip te wachten. We horen van de sluiswachter dat wij (en nog een plezierbootje) met dit schip meekunnen met de volgende schut. Prima! Terwijl we liggen te dobberen, worden we rechts voorbij gevaren door een (oud) zeilbootje met twee “oude knarren” erin. Ok, dan………..wat is dit?..........we liggen hier niet voor de lol!!............maar ze kijken niet op of om. Als de sluis open gaat, vaart het binnenschip naar binnen……wij varen het zeilbootje maar voorbij……leggen rechts in de sluis vast……net als het andere bootje…..het zeilbootje gaat naar links……hebben de grootste moeite om dat vast te leggen……..duh!!...... je kan er makkelijk bij….. eindelijk ligt het bootje vast…….de mannen gaan staan praten met de schipper van de vrachtboot……..ze hebben een plank opgevist, die grote schepen gebruiken als fender…………..letten niet op hun lijntjes…….het bootje gaat draaien en draait van de kant af……….komt dwars in de sluis te liggen……tot overmaat van ramp is een van hun lijnen in hun schroef gedraaid……….we zien het allemaal gebeuren………de man loopt als een kip zonder kop over z’n boot…….Bob roept: u hebt een probleem, wat nu?..........met de bedoeling om aan te bieden om hen uit de sluis te slepen………de man reageert daar erg raar op…………maar uiteindelijk accepteert hij toch maar het aanbod……..Bob meldt het bij de sluiswachter en we slepen het bootje eruit……..de sluiswachter zegt nog, dat hij aan het eind van het remmingswerk wel even kan blijven liggen………..als we hen daar gebracht hebben en de lijn losgegooid hebben, roept de man: “wacht, wacht even”………ik denk: “toch nog een bedankje?”…………maar nee, hij gaat uitleggen, dat er tussen Bob en hem in de sluis een misverstand was…….hij had een elektromotortje en dat wilde hij inschakelen om de sluis uit te varen……….hij was erg “zelfredzaam”……………en nu zou hij met z’n schroef wel even een paar slagen achteruit slaan en dan was de lijn er wel weer uit…………tuuuuuurlijk……….. doei!!!!......... Normaal sleep je iemand, die pech heeft wel naar een haventje of een plek waar je op je gemak het probleem op kan lossen, maar zo’n eigenwijze druiloor zoekt het maar lekker zelf uit!
Onze volgende haven is Wijk bij Duurstede. Een leuk stadje! Voor mij ook een heel fijn stadje. Mijn telefoon was gecrasht……….grrrrrr!........waarschijnlijk, omdat er te weinig updates gemaakt waren………te weinig met wifi verbonden geweest………..bij een klein shoppie voor € 25 een reset……was alles “kwijt”………behalve de foto’s (die stonden op een apart kaartje)……….en gelukkig had ik een update “in de cloud”………..(nog bedankt, Rob, voor dat advies)…….en nu doetie het weer…….. Nog een nachtje gelegen in IJsselstein. Mooie jachthaven “Marnemoede”.
Afgelopen weekend in Gouda gelegen. Zaterdag Andrea en Rob op bezoek, zondag Elleke. Heel gezellig! Een mooie afsluiting van onze reis.
Twee weken geleden hebben we nog tegen elkaar gezegd, dat we TOTAAAAAAAL geen zin hadden om naar huis te gaan. Maar ja, toen scheen de zon nog…………………..met andere woorden: het weer heeft er voor gezorgd, dat we het nu wel fijn vinden om naar huis te gaan.
We hebben een heerlijke tijd achter de rug, waar we met heel veel plezier op terugkijken. Het was een heel avontuur en we hebben veel gezien en beleefd. We zullen vooral ons vrije leventje en het “buitenleven” missen. Nu gaan we weer “gewoon” doen. Dat is ook prima! En dan vast plannen maken voor volgend jaar!! ;-)