Verslag 9
Door: Hennie Schickendantz
Blijf op de hoogte en volg Bob en Hennie
28 Augustus 2015 | Duitsland, Keulen
Verslag 9
En dan de Moezel af………….
Eigenlijk wil ik naar Trier, maar dat is zo’n “dooie” haven, dat we maar verder varen. Bij de sluis van Trier komen we onze Duitse “buurtjes” van Saarburg weer tegen. Zij varen een stuk sneller en we zien hen weer terug in de haven van Schweiz. We gaan ons aanmelden bij het restaurant en daar treffen we vier Amsterdammers, die hier met twee campers op de camping staan. Dat wordt wat: vier Amsterdammers met twee Rotterdammers!!! Het is heel gezellig en we hebben veel gelachen!! Er zijn langs de Moezel veel campings en je ziet daarop heel veel campers.
Het is heel mooi varen op de Moezel. Breed water, veel wijngaarden op de bergen, beboste stukken met veel kleuren groen, zwanen, die weerspiegelen in het water, veel aalscholvers, kleine dorpjes met een wit kerkje en witte huisjes (zoals ze vroeger langs miniatuurtreintjes stonden). Er zijn nu heel grote sluizen met een verval van 7 tot 11 meter. Het loopt allemaal prima! We gaan nog steeds naar beneden en dat is makkelijk. We gaan nu naar de jachthaven van Neumagen-Dhron. Een heel mooie haven, maar duur! We betalen hier € 23 per nacht! De duurste jachthaven van de Moezel. Je kan hier ook diesel tanken voor € 1,41 per liter. Nou, doe maar niet! (Later ziet Bob een tankstation langs de weg, waar we goed aan kunnen leggen. Daar betaalt hij € 1,13!! Kan je nog eens een paar litertjes kopen.) ’s Middags lopen we naar de supermarkt. Op de terugweg spreken we een oud mannetje en die vertelt ons het een en ander over de wijnbouw. Op de “vlakke” wijngaarden gaat alles automatisch, maar op de steile hellingen moet alles met de hand gedaan worden. De wijngaarden zijn al jarenlang in het bezit van families, die er vroeger aardig rijk door zijn geworden. Tegenwoordig is het zwaar in de wijnbouw. Van een hectare komt zo’n 6 à 7000 liter wijn. Als er automatisch geplukt wordt, blijft er onderaan de ranken wat druiven hangen, volgens het mannetje voor de vogels…… Terwijl we staan te praten, lopen er twee jonge mannen langs, ieder met een fles wijn in de hand. Ze zijn duidelijk aangeschoten. Moet kunnen….. In het begin kunnen we de man goed verstaan, maar hij wordt steeds enthousiaster en “vertrouwelijker”. Hij vervalt in zijn dialect en daar verstaan we niks van. Hij vertelt een heel verhaal over “der Ulli”, die al 70 is en in een prachtig huis verder in de straat woont. ’s Avonds nog tot laat (1 uur!) bezoek gehad van Stephan en Astrid, de Duitse “buren”, die we ook in Saarburg ontmoet hebben. Het zijn twee dierenartsen, die allebei bij de overheid werken. Voor de keuringsdienst van waren en als er bijvoorbeeld een melding komt over dierenmishandeling. De een in Bonn, de ander in Keulen. En tot onze grote verbazing (vooral de mijne) worden WIJ nu uitgenodigd om in de winter een paar dagen naar Keulen te komen……….je hebt daar zulke mooie kerstmarkten………..duh!!!!!!!........hebben we vorig jaar net allemaal afgelopen met Rob en Andrea! Maar ja, ALS je dan een keer uitgenodigd wordt, kan je onmogelijk nee zeggen. Het zijn bovendien aardige mensen. :-)
Op de Moezel wordt het steeds mooier. Er varen veel hotelschepen en rondvaartboten. We zien veel kleine tractortjes, die tussen de wijnranken door moeten kunnen. Heel grappig! We stoppen in Traben-Trarbach. Het is een heel leuke haven en we willen hier ook het een en ander bezoeken. Dus blijven we een paar dagen. Het is mooi weer en we kunnen hier ook fietsen gebruiken. Weer eens wat anders, dan een vouwfiets…. Het valt me op, dat er bij het kleine clubhuis (gebouwd op een oude veerpont) veel zwaluwen zijn. Ze zitten op de relingen van de schepen en op de leuningen van het terrasje bovenop het clubhuis. Later blijkt dat ze twee nestjes gebouwd hebben in het clubhuis. Bij de VVV boeken we een rondleiding door een aantal wijnkelders in Traben. Traben-Trarbach is bijna helemaal “onderkelderd”. Hier lagen vroeger heel veel vaten wijn opgeslagen. De volgende dag moeten we om 4 uur bij hotel Bellevue zijn. We krijgen een rondleiding in het Nederlands. Het is een groepje van ongeveer 12 mensen. (Dit is een van de dingen, waarvan ik gedacht had, dat ik dat NOOIT zou doen: in een groepje om een gids heen…….maar ja, het meest was toch ondergronds!) Best interessant. Van één wijnstok komt één fles wijn. Elke wijnstok wordt 15 keer “bezocht”, dus heel arbeidsintensief. En als je dan àl die wijngaarden ziet…..je zou er zelf moe van worden, alleen de gedachte al. Rond 1900 was Traben-Trarbach, samen met Bordeaux, de grootste wijnstad. Een wijnstok kan wel 50 jaar mee en sommigen wortelen wel 8 tot 15 meter diep! Ze groeien op leisteen. Dit geeft de smaak aan de Moezelwijn. (Zo ik heb weer aan mijn “onderwijsbehoefte” voldaan. ;-))
Zaterdag komen we in Cochem aan. Het is er schitterend, maar de aanlegplaats is verschrikkelijk! Je betaalt € 13, maar er is niets, geen douches, geen toiletten. Voor de stroom moet je een enorm lange kabel hebben en dan ook nog apart betalen. Voor water is er “ergens” aan de kade een klein kraantje. Je moet alle stootwillen, die je maar hebt aan één kant hangen. Elke boot, die langs komt, trekt eerst het water weg en dan wordt de boot terug gesmeten tegen de kade. Je wordt zowat zeeziek, terwijl je stil ligt!! Maar Cochem overslaan, is natuurlijk geen optie! Het is hier ’s avonds heel feestelijk. De rondvaartboten zijn verlicht en op één boot is er “life-muziek”. Daar profiteren we dan weer gratis van mee. Op straat, aan de kade lopen vier jonge mannen, waarvan er twee zo dronken zijn, dat ze steeds languit op straat vallen. De auto’s moeten er maar omheen rijden. De twee anderen proberen hen steeds op te rapen. Dan staan ze weer om een paal “gedrapeerd”, of ze leunen met hun voorhoofd tegen de muur. Een komisch gezicht! Het is te hopen, dat ze goede wijn gedronken hebben, anders hebben ze minstens een week hoofdpijn gehad. De volgende morgen “klauteren” we de berg op naar de burcht. Het is een heel steile weg. Als we onderweg even op een bankje zitten om uit te blazen, zien we een eekhoorntje met een eikeltje in zijn bek de straat oversteken. Die is waarschijnlijk al aan zijn wintervoorraad begonnen. ;-) Het is een mooie burcht. Als we boven zijn, kunnen we nog verder naar binnen, maar dan moet je per persoon € 6 betalen……doei!! Later kopen we een “kitsch-dingetje” (voor op het toilet): een klein tv-tje met daarin foto’s van het “binnenste” van de burcht………haha! We eten in Cochem. Bob eet een schnitzel met “zwiebeln” en ik een schnitzel hawai. Een “senioren”-portie. Lekker, hoor!
Dan op weg naar Koblenz, de laatste “stop” op de Moezel. Er zijn hier opvallend veel aalscholvers. Om half 3 zijn we in Koblenz, de jachthaven, waar onze “vriend” Rainer zijn thuishaven heeft. We eten ’s avonds in de club. Best gezellig. In de haven liggen we naast een (grote) boot uit Sneek. De mensen aan boord zijn Zwitsers. We hebben ze al eerder in jachthavens gezien, maar ze negeerden iedereen. Deze mensen eten ook in de club en vragen, of ze bij ons aan tafel mogen zitten………..tuurlijk……….blijken ze heel gezellig te zijn…….we bespreken de vaarwegen in Nederland……….wijzen “onze” haven aan……….zij hebben een loods nodig om over de Rijn te varen………deze komt dinsdag aan…….ze vertrekken woensdag………de volgende morgen zijn we vrienden op Facebook…..het moet niet gekker worden………. ’s Nachts staat er veel wind. Het water klotst vreselijk onder de boot. We slapen slecht. Gaan even boodschappen doen. Om half 2 komen Rita en Jacky hier aan. We eten wat en gaan even een dutje doen. Gezellig gekletst………….geborreld….......geklaverjast……….. De volgende nacht is het gelukkig rustig en we slapen heerlijk. Vandaag gaan we Koblenz bezoeken. We voederen eerst onze “huisdieren” (een eendjes- en een zwanengezin) nog even en ik loop over de steiger terug naar de boot. Ik voel een “kriebeltje” bij mijn oog en…………ik sla mijn bril van mijn hoofd……………….plons in het water!!!! Dit is niet leuk! Ik dacht iets HEEL anders, maar dat kan ik hier niet opschrijven. Het blijkt heel diep te zijn. Dit wordt lastig! Bob doet eerst een paar pogingen. Eerst maar even ontbijten. Jacky wil het ook proberen. (Zie foto) Maar het lukt niet! Dan Bob maar weer naar beneden. Ik heb inmiddels mijn reservebril gevonden. Laat maar, ik moest toch een nieuwe bril………maar Bob geeft niet op! Na een stuk of 13 keer duiken, heeft hij hem te pakken. HOERA!! Ik ben er toch wel heel blij mee, want die reservebril was ook niet alles. Op naar Koblenz, of zoals Bob zegt: Ko Blenz. In de stad gewandeld, lekker gegeten en gedronken op een terras. Dan met de kabelbaan naar burcht Ehrenbreitstein. Prachtig! Schitterend uitzicht over de Moezel en de Rijn. Kunnen wij vast kijken, hoe we moeten varen. Terug op de boot lekker pannenkoeken gegeten en nog een rondje klaverjassen. Langs deze haven zijn veel mensen aan het zwemmen, plank varen en roeien. De volgende morgen regent het! Wat hebben we gisteren geboft met het weer. Het was een stralende dag. Rita en Jacky vertrekken na een ontbijt met verse broodjes, die Bob gehaald heeft bij de bakker. Wij vertrekken even later naar (voorlopig) de laatste sluis.
Op het “kruispunt” Moezel/Rijn is het heel druk. Veel vrachtverkeer, veel “hotelboten”. Er varen ook boten met hun blauwe bord omhoog, ten teken, dat ze aan de verkeerde kant van het water varen. Achter ons vaart een groot Rijnschip, “La Paloma”, nog op de Moezel. We denken, dat die aan gaat leggen, maar die moet ook de Rijn op. Alleen gaat hij de andere kant op. Hij zit nu wel héééél dicht achter ons. Als we eenmaal op de Rijn zitten, wordt het wat gemakkelijker, maar je moet heel alert blijven. Het wordt gelukkig langzamerhand wat droger. We stoppen in de jachthaven van Gravenwerth. Als we aangelegd hebben, begint het weer te regen. Ongezellig. Het regent de hele nacht. We horen op het nieuws, dat er bij graafwerkzaamheden in Koblenz een oude bom ontdekt is. A.s. zondag wordt deze onschadelijk gemaakt. Er moeten 10.000 mensen geëvacueerd worden. We zijn er op tijd weg!
Het is gelukkig weer droog! Als we weer op de Rijn varen, gaan we 15 km per uur! Bob wil even proberen, hoe hard we tégen stroom varen. Als het even rustig is, keert hij de boot. Ja, nu nog maar 3 km per uur. Ben ik blij, dat we stroomafwaarts gaan! Bij de Severinbrücke moet Bob naar links om de haven in te varen. Omdat hij erg aan het opletten is, merkt hij pas een moment later, dat we helemaal niet meer vooruit gaan! Gas geven! En dan zijn we nu in Keulen, in de haven naast het Chocolademuseum!! Gaaf! We doen wat boodschappen en eten bij een “tentje” met streekproducten. Als we tegen het meisje, dat ons bedient, vertellen, dat we uit Nederland komen en al vier maanden onderweg zijn, is ze helemaal enthousiast. “En dan komen jullie bij ONS eten, wat leuk!!” Dat we er zeer toevallig langskwamen, hebben we maar niet gezegd………………………….
En dan de Moezel af………….
Eigenlijk wil ik naar Trier, maar dat is zo’n “dooie” haven, dat we maar verder varen. Bij de sluis van Trier komen we onze Duitse “buurtjes” van Saarburg weer tegen. Zij varen een stuk sneller en we zien hen weer terug in de haven van Schweiz. We gaan ons aanmelden bij het restaurant en daar treffen we vier Amsterdammers, die hier met twee campers op de camping staan. Dat wordt wat: vier Amsterdammers met twee Rotterdammers!!! Het is heel gezellig en we hebben veel gelachen!! Er zijn langs de Moezel veel campings en je ziet daarop heel veel campers.
Het is heel mooi varen op de Moezel. Breed water, veel wijngaarden op de bergen, beboste stukken met veel kleuren groen, zwanen, die weerspiegelen in het water, veel aalscholvers, kleine dorpjes met een wit kerkje en witte huisjes (zoals ze vroeger langs miniatuurtreintjes stonden). Er zijn nu heel grote sluizen met een verval van 7 tot 11 meter. Het loopt allemaal prima! We gaan nog steeds naar beneden en dat is makkelijk. We gaan nu naar de jachthaven van Neumagen-Dhron. Een heel mooie haven, maar duur! We betalen hier € 23 per nacht! De duurste jachthaven van de Moezel. Je kan hier ook diesel tanken voor € 1,41 per liter. Nou, doe maar niet! (Later ziet Bob een tankstation langs de weg, waar we goed aan kunnen leggen. Daar betaalt hij € 1,13!! Kan je nog eens een paar litertjes kopen.) ’s Middags lopen we naar de supermarkt. Op de terugweg spreken we een oud mannetje en die vertelt ons het een en ander over de wijnbouw. Op de “vlakke” wijngaarden gaat alles automatisch, maar op de steile hellingen moet alles met de hand gedaan worden. De wijngaarden zijn al jarenlang in het bezit van families, die er vroeger aardig rijk door zijn geworden. Tegenwoordig is het zwaar in de wijnbouw. Van een hectare komt zo’n 6 à 7000 liter wijn. Als er automatisch geplukt wordt, blijft er onderaan de ranken wat druiven hangen, volgens het mannetje voor de vogels…… Terwijl we staan te praten, lopen er twee jonge mannen langs, ieder met een fles wijn in de hand. Ze zijn duidelijk aangeschoten. Moet kunnen….. In het begin kunnen we de man goed verstaan, maar hij wordt steeds enthousiaster en “vertrouwelijker”. Hij vervalt in zijn dialect en daar verstaan we niks van. Hij vertelt een heel verhaal over “der Ulli”, die al 70 is en in een prachtig huis verder in de straat woont. ’s Avonds nog tot laat (1 uur!) bezoek gehad van Stephan en Astrid, de Duitse “buren”, die we ook in Saarburg ontmoet hebben. Het zijn twee dierenartsen, die allebei bij de overheid werken. Voor de keuringsdienst van waren en als er bijvoorbeeld een melding komt over dierenmishandeling. De een in Bonn, de ander in Keulen. En tot onze grote verbazing (vooral de mijne) worden WIJ nu uitgenodigd om in de winter een paar dagen naar Keulen te komen……….je hebt daar zulke mooie kerstmarkten………..duh!!!!!!!........hebben we vorig jaar net allemaal afgelopen met Rob en Andrea! Maar ja, ALS je dan een keer uitgenodigd wordt, kan je onmogelijk nee zeggen. Het zijn bovendien aardige mensen. :-)
Op de Moezel wordt het steeds mooier. Er varen veel hotelschepen en rondvaartboten. We zien veel kleine tractortjes, die tussen de wijnranken door moeten kunnen. Heel grappig! We stoppen in Traben-Trarbach. Het is een heel leuke haven en we willen hier ook het een en ander bezoeken. Dus blijven we een paar dagen. Het is mooi weer en we kunnen hier ook fietsen gebruiken. Weer eens wat anders, dan een vouwfiets…. Het valt me op, dat er bij het kleine clubhuis (gebouwd op een oude veerpont) veel zwaluwen zijn. Ze zitten op de relingen van de schepen en op de leuningen van het terrasje bovenop het clubhuis. Later blijkt dat ze twee nestjes gebouwd hebben in het clubhuis. Bij de VVV boeken we een rondleiding door een aantal wijnkelders in Traben. Traben-Trarbach is bijna helemaal “onderkelderd”. Hier lagen vroeger heel veel vaten wijn opgeslagen. De volgende dag moeten we om 4 uur bij hotel Bellevue zijn. We krijgen een rondleiding in het Nederlands. Het is een groepje van ongeveer 12 mensen. (Dit is een van de dingen, waarvan ik gedacht had, dat ik dat NOOIT zou doen: in een groepje om een gids heen…….maar ja, het meest was toch ondergronds!) Best interessant. Van één wijnstok komt één fles wijn. Elke wijnstok wordt 15 keer “bezocht”, dus heel arbeidsintensief. En als je dan àl die wijngaarden ziet…..je zou er zelf moe van worden, alleen de gedachte al. Rond 1900 was Traben-Trarbach, samen met Bordeaux, de grootste wijnstad. Een wijnstok kan wel 50 jaar mee en sommigen wortelen wel 8 tot 15 meter diep! Ze groeien op leisteen. Dit geeft de smaak aan de Moezelwijn. (Zo ik heb weer aan mijn “onderwijsbehoefte” voldaan. ;-))
Zaterdag komen we in Cochem aan. Het is er schitterend, maar de aanlegplaats is verschrikkelijk! Je betaalt € 13, maar er is niets, geen douches, geen toiletten. Voor de stroom moet je een enorm lange kabel hebben en dan ook nog apart betalen. Voor water is er “ergens” aan de kade een klein kraantje. Je moet alle stootwillen, die je maar hebt aan één kant hangen. Elke boot, die langs komt, trekt eerst het water weg en dan wordt de boot terug gesmeten tegen de kade. Je wordt zowat zeeziek, terwijl je stil ligt!! Maar Cochem overslaan, is natuurlijk geen optie! Het is hier ’s avonds heel feestelijk. De rondvaartboten zijn verlicht en op één boot is er “life-muziek”. Daar profiteren we dan weer gratis van mee. Op straat, aan de kade lopen vier jonge mannen, waarvan er twee zo dronken zijn, dat ze steeds languit op straat vallen. De auto’s moeten er maar omheen rijden. De twee anderen proberen hen steeds op te rapen. Dan staan ze weer om een paal “gedrapeerd”, of ze leunen met hun voorhoofd tegen de muur. Een komisch gezicht! Het is te hopen, dat ze goede wijn gedronken hebben, anders hebben ze minstens een week hoofdpijn gehad. De volgende morgen “klauteren” we de berg op naar de burcht. Het is een heel steile weg. Als we onderweg even op een bankje zitten om uit te blazen, zien we een eekhoorntje met een eikeltje in zijn bek de straat oversteken. Die is waarschijnlijk al aan zijn wintervoorraad begonnen. ;-) Het is een mooie burcht. Als we boven zijn, kunnen we nog verder naar binnen, maar dan moet je per persoon € 6 betalen……doei!! Later kopen we een “kitsch-dingetje” (voor op het toilet): een klein tv-tje met daarin foto’s van het “binnenste” van de burcht………haha! We eten in Cochem. Bob eet een schnitzel met “zwiebeln” en ik een schnitzel hawai. Een “senioren”-portie. Lekker, hoor!
Dan op weg naar Koblenz, de laatste “stop” op de Moezel. Er zijn hier opvallend veel aalscholvers. Om half 3 zijn we in Koblenz, de jachthaven, waar onze “vriend” Rainer zijn thuishaven heeft. We eten ’s avonds in de club. Best gezellig. In de haven liggen we naast een (grote) boot uit Sneek. De mensen aan boord zijn Zwitsers. We hebben ze al eerder in jachthavens gezien, maar ze negeerden iedereen. Deze mensen eten ook in de club en vragen, of ze bij ons aan tafel mogen zitten………..tuurlijk……….blijken ze heel gezellig te zijn…….we bespreken de vaarwegen in Nederland……….wijzen “onze” haven aan……….zij hebben een loods nodig om over de Rijn te varen………deze komt dinsdag aan…….ze vertrekken woensdag………de volgende morgen zijn we vrienden op Facebook…..het moet niet gekker worden………. ’s Nachts staat er veel wind. Het water klotst vreselijk onder de boot. We slapen slecht. Gaan even boodschappen doen. Om half 2 komen Rita en Jacky hier aan. We eten wat en gaan even een dutje doen. Gezellig gekletst………….geborreld….......geklaverjast……….. De volgende nacht is het gelukkig rustig en we slapen heerlijk. Vandaag gaan we Koblenz bezoeken. We voederen eerst onze “huisdieren” (een eendjes- en een zwanengezin) nog even en ik loop over de steiger terug naar de boot. Ik voel een “kriebeltje” bij mijn oog en…………ik sla mijn bril van mijn hoofd……………….plons in het water!!!! Dit is niet leuk! Ik dacht iets HEEL anders, maar dat kan ik hier niet opschrijven. Het blijkt heel diep te zijn. Dit wordt lastig! Bob doet eerst een paar pogingen. Eerst maar even ontbijten. Jacky wil het ook proberen. (Zie foto) Maar het lukt niet! Dan Bob maar weer naar beneden. Ik heb inmiddels mijn reservebril gevonden. Laat maar, ik moest toch een nieuwe bril………maar Bob geeft niet op! Na een stuk of 13 keer duiken, heeft hij hem te pakken. HOERA!! Ik ben er toch wel heel blij mee, want die reservebril was ook niet alles. Op naar Koblenz, of zoals Bob zegt: Ko Blenz. In de stad gewandeld, lekker gegeten en gedronken op een terras. Dan met de kabelbaan naar burcht Ehrenbreitstein. Prachtig! Schitterend uitzicht over de Moezel en de Rijn. Kunnen wij vast kijken, hoe we moeten varen. Terug op de boot lekker pannenkoeken gegeten en nog een rondje klaverjassen. Langs deze haven zijn veel mensen aan het zwemmen, plank varen en roeien. De volgende morgen regent het! Wat hebben we gisteren geboft met het weer. Het was een stralende dag. Rita en Jacky vertrekken na een ontbijt met verse broodjes, die Bob gehaald heeft bij de bakker. Wij vertrekken even later naar (voorlopig) de laatste sluis.
Op het “kruispunt” Moezel/Rijn is het heel druk. Veel vrachtverkeer, veel “hotelboten”. Er varen ook boten met hun blauwe bord omhoog, ten teken, dat ze aan de verkeerde kant van het water varen. Achter ons vaart een groot Rijnschip, “La Paloma”, nog op de Moezel. We denken, dat die aan gaat leggen, maar die moet ook de Rijn op. Alleen gaat hij de andere kant op. Hij zit nu wel héééél dicht achter ons. Als we eenmaal op de Rijn zitten, wordt het wat gemakkelijker, maar je moet heel alert blijven. Het wordt gelukkig langzamerhand wat droger. We stoppen in de jachthaven van Gravenwerth. Als we aangelegd hebben, begint het weer te regen. Ongezellig. Het regent de hele nacht. We horen op het nieuws, dat er bij graafwerkzaamheden in Koblenz een oude bom ontdekt is. A.s. zondag wordt deze onschadelijk gemaakt. Er moeten 10.000 mensen geëvacueerd worden. We zijn er op tijd weg!
Het is gelukkig weer droog! Als we weer op de Rijn varen, gaan we 15 km per uur! Bob wil even proberen, hoe hard we tégen stroom varen. Als het even rustig is, keert hij de boot. Ja, nu nog maar 3 km per uur. Ben ik blij, dat we stroomafwaarts gaan! Bij de Severinbrücke moet Bob naar links om de haven in te varen. Omdat hij erg aan het opletten is, merkt hij pas een moment later, dat we helemaal niet meer vooruit gaan! Gas geven! En dan zijn we nu in Keulen, in de haven naast het Chocolademuseum!! Gaaf! We doen wat boodschappen en eten bij een “tentje” met streekproducten. Als we tegen het meisje, dat ons bedient, vertellen, dat we uit Nederland komen en al vier maanden onderweg zijn, is ze helemaal enthousiast. “En dan komen jullie bij ONS eten, wat leuk!!” Dat we er zeer toevallig langskwamen, hebben we maar niet gezegd………………………….
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
