Verslag 3

Verslag 3
Op ons gemak varen we weg uit Brugge. De havenmeester meldt vast aan de bruggen, die geopend moeten worden, dat we eraan komen. Gaat soepeltjes en we gaan op het kanaal van Gent naar Oostende richting het afleidingskanaal van de Leie om naar Deinze te varen. Eerst gaat alles goed, maar op het afleidingskanaal gaat het fout. Heel veel lawaai en de motor slaat af!! Dit is niet goed!! De motor start wel weer, maar het is duidelijk, dat er iets in de schroef gezeten heeft, waarschijnlijk een stuk hout. De boot maakt veel lawaai en trilt heel erg. PECH PECH PECH!! Heel langzaam varen we door naar Deinze. Het blijkt, dat de enige mogelijkheid is om terug te varen naar Gent. Bob maakt een afspraak met het bedrijf Gents Boat Service, met Patrick. De volgende morgen kunnen we daar terecht. Dus, na een onrustige nacht, terug naar Gent. Om half 11 zijn we door de sluis van Evergem en varen naar de linkeroever. Er vaart net een bootje weg van de kant. Wij varen naar de kant en het blijkt, dat dat bootje uit de botenlift kwam. We worden gewenkt om de botenlift op te varen. Het is een lift, die half in het water ligt en door een soort tractor op de kant getrokken wordt. We worden uit het water getrokken (doodeng!) en over de weg, die gewoon even afgezet wordt, naar een terrein gereden. Er wordt een trap naast de boot gezet. Als we met de eigenaar (Patrick) de schroef bekijken, valt de schade gelukkig mee. Twee van de vier bladen zijn beschadigd. De schroef wordt er meteen af gehaald en door de vrouw van de eigenaar weggebracht om te laten repareren. We eten een broodje en zijn net van plan om maar even te gaan liggen (we hebben tenslotte slecht geslapen…..), als we “pong, pong, pong” onder de boot horen. De gerepareerde schroef wordt er weer onder gezet en na een zeer schappelijke bedrag afgerekend te hebben, worden we om kwart voor twee weer (over de weg) in het water gelaten. Dat het zo snel geregeld zou zijn, hadden we niet gedacht! GELUK BIJ EEN ONGELUK! We varen een stukje verder naar de jachthaven bij Langerbrugge. Even bijkomen. Er is stroom, water en een lekkere douche (hoewel niet erg “proper”, maar allé, hè!)
De volgende dag weer verder met een goed gevoel. Weer de sluis van Evergem door. We weten nu inmiddels hoe we aan moeten melden. Toen we naar de werf gingen, meldde Bob zich, dat we naar Gent gingen. Alleen bleken alle kanten naar Gent te gaan…………
We varen naar Oudenaarde, waar we een plekje vinden vlak aan de rand van de stad. We hebben heel veel trek in een frietje en gaan op zoek naar een “frietkot”. Om een of andere reden zijn of gaan alle frieterieën net dicht. Bizar. Uiteindelijk eten we op een terras maar een croque monsieur “uit het vuistje”. De mensen zijn hier niet echt vriendelijk. We ontketenen hier nog een klein oorlogje. Een groep jongelui is nogal opdringerig en brutaal. Een paar ouderen grijpen hen in hun nekvel. Maar dat pikt hun mama niet! Ze valt de anderen aan en het is compleet ruzie. Gelukkig zijn het maar eendjes, die ik aan het voeren ben! Maar het gaat er heftig aan toe! Moedereend zwemt op een gegeven moment met een snavel vol met veren rond.
De volgende dag verder de Bovenschelde op. We zien wel hoe ver we komen. Het gaat lekker en het is prima weer. We komen bij een sluis “Hérinnes. Het was me al opgevallen, dat er nu in plaats van “sluis” ineens staat “écluse”. En ja hoor, als Bob aanmeldt, krijgt hij als antwoord: j’ écoute. We zijn blijkbaar de Waals-Vlaamse grens gepasseerd en dan kunnen ze ineens geen Vlaams meer spreken! Bob moet zich, met papieren, melden bij het kantoor van de sluiswachter. We worden geregistreerd, maar het kost geen geld. Dan komen we bij Doornik/Tournai. Daar staat bij het begin van de stad een stoplicht op rood. Via de marifoon vraagt Bob wat de bedoeling is. Het blijkt, dat er maar één boot tegelijk door de stadskern kan. Het licht gaat op rood en we varen door de schitterende binnenstad van Doornik. Dan ziet Bob aan de kant een benzinestation vlak bij het water. We willen aanmeren om war diesel te halen, maar we worden meteen “tot de orde geroepen”. We moeten doorvaren! Het blijkt, dat er al een brug omhoog stond om ons door te laten. Oeps! Gelukkig was er verderop een bunkerboot, waar we volop en gemakkelijk diesel konden krijgen. Helemaal vol getankt weer verder. We nemen de afslag naar het kanaal Nimy-Blaton-Péronnes. Daar moeten we door een sluis. We melden aan en moeten even wachten. Er komt achter ons een vrachtschip en normaal gaat die voor. Maar hier niet! We mogen de sluis in en we worden in ons eentje geschut. Achter de sluis, aan een meer ligt de jachthaven D’Antoing. Een gezellige haven, mèt water, stroom, douche, wasmachine, droger, restaurant, terras. Hier blijven we maar een paar dagen! Het aanleggen heeft nog wel wat voeten in de aarde, of beter gezegd in het water. We gaan naar een andere plaats, omdat de stroomkast te ver weg staat en onze kabel niet lang genoeg is. Ik loop naar een plek dichter bij de kant en Bob vaart om. Er staat nogal veel wind en Bob moet behoorlijk wat gas geven om bij de steiger te komen. Helaas iets te veel, met als gevolg een plekje aan de boot en een deukje in de steiger. Maar goed: de boot ligt. Ik maak de boot vast. De (Franse) buurman vraagt nog of hij moet helpen, maar ik zeg, dat het wel lukt. Bob loopt naar het einde van het “wiebelsteigertje” om de boot daar vast te leggen. Hij mist echter het gat, dat aan het eind van de steiger zit en stapt er met zijn ene been in! Hij gaat achterover kopje onder. Voordat ik de tijd krijg om echt te schrikken is hij weer op de kant. Blijkbaar heel goede buikspieren! Het levert Bob wel een enorme blauwe plek op en mij de lachkriebels, maar dat was van de schrik (echt). Met de Franse buren hebben we nog een gezellige zaterdag gehad. ’s Morgens met hun auto naar Doornik en ’s avonds hebben ze bij ons gegeten. Bob had een heerlijke salade gemaakt. Veel gekletst en gelachen. Heel gezellig. Maandag weer verder richting Namen.